(3) – Nieprzyzwoicie

Mans Zelmerlow – Brother Oh Brother

  Uśmiecha się do ciebie, stojąc w progu, a ty patrzysz na nią, jak zaczarowany.

- Cześć, Matty – wita cię.

Jest ubrana w czerwoną sukienkę, która tak diabelsko pięknie opina jej zgrabną, niewielką sylwetkę. Możesz sobie tylko wyobrażać, co kryje się pod nią, ale już ci się to podoba. Jej jasne włosy są upięte wysoko, ale pojedyncze kosmyki i tak wydostają się na wolność i dodają niemożliwego do opisania wdzięku jej twarzy. Oczy podkreśliła jakimś magicznym kosmetykiem, którego nazwy nawet nie znasz, ale który sprawia, że wyglądają na jeszcze bardziej niebezpieczne. Kocie, tajemnicze, nieprzyzwoicie pociągające. Usta wykrzywia w ironicznym uśmiechu. Nosi szpilki. O Boże, jest w szpilkach i mimo to jest niższa od ciebie.

Trzymaj się, stary, nie możesz tak łatwo stracić głowy!

Ale prawda jest taka, że gdy tylko ona wchodzi do twojego mieszkania, całkowicie się gubisz. Przegrałeś. Dopadła cię. Masz tylko nadzieję, że porażka nie będzie bardzo bolesna.

Nie wiesz, skąd zna twoje imię, ale irytuje cię fakt, że ty wciąż nie znasz jej. Kiedy próbujesz ją o to zapytać, przerywa ci:

- Ładnie tu mieszkasz.

Nie wiesz, co masz zrobić, kiedy tak chodzi po twoim całkiem sporym mieszkaniu i rozgląda się, jakby była twoją przyjaciółką, która - ot tak sobie  - wpadła na kawę. Jakby bywała tu codziennie i robiła to od zawsze. Jakby od zawsze była w twoim życiu.

Tak naprawdę jest dziewczyną, przez którą od półtora roku nie możesz normalnie funkcjonować.

I teraz nagle jest tutaj, a ty drżysz, bo nie potrafisz się już opanować. Poprawka – ty nie chcesz się opanowywać. Czekałeś na to od waszego ostatniego spotkania. Czekałeś na to od zawsze. Podchodzisz do niej pewnie. Milknie, już nie wygłasza zbędnych uwag na temat twoich mebli i koloru ścian. Wyczuwa, o co ci chodzi.

 Porywasz ją w ramiona i zamykasz jej usta zachłannym pocałunkiem. Starasz się przekazać jej jak bardzo zdesperowany i zły jesteś. Zły, bo ona najzwyczajniej w świecie się tobą bawi. Nie przywykłeś do tego, by ktoś z ciebie drwił. Nie pozwolisz jej już na to.

Szukasz palcami zapięcia jej sukienki. Byłoby ci łatwiej, gdybyś spojrzał chociaż na chwilę, ale nie możesz oderwać się od jej ust - do bólu słodkich, kuszących. W końcu to ona przerywa i pomaga ci. Czerwony materiał spływa po jej ramionach, piersiach, udach, ostatecznie leży na podłodze. Pod spodem jest naga. Była świadoma, po co tu przychodzi. Przygotowała się. Podziwiasz jej ciało tylko przez sekundę, bo potem łapczywie łapiesz ją w talii i przyciągasz do siebie. Czujesz ją przy sobie. Jej ciepło. Jej pragnienie. Unosisz dłoń i uwalniasz jej włosy. Kaskadą spadają na plecy. Wtulasz się w nie i upajasz jej zapachem. Mógłbyś umrzeć w tym miejscu. Tak jest ci dobrze.

Kładziesz dłonie na jej pośladkach, unosisz ją, a ona obejmuje cię nogami, ręce kładąc na twoich ramionach. Przysuwasz ją do ściany, bo czujesz, że nie jesteś w stanie długo jej tak utrzymać. Wciąż drżysz, cały drżysz z niecierpliwości. W końcu ona przejmuje inicjatywę – rozpina twoją koszulę i delektuje się momentem, gdy zdejmujesz ją i rzucasz w kąt. Patrzy na grę twoich mięśni i bardzo jej się to podoba. Sięga do zapięcia twoich spodni. Wystarczy jej chwila i jesteś już przy niej, w niej. Całujesz ją, tłumiąc jęki. Nie bawicie się w zbędne przedłużanie. Nie tego teraz chcecie. Nawet nie próbujecie się powstrzymać. Na to jeszcze będzie czas. Sporo czasu.

Bo tym razem nie pozwolisz jej odejść. 

ZAKŁADKA DLA INFORMOWANYCH

nie wiem, skąd się to wzięło. ale jest, istnieje, enyoj...